پرنده ای بر شاخه ی تک درختی نشست
و در باره ی خورشید آواز خواند ،
در باره ی باران ، آسمان آبی
و روزهای روشن و آرام ...
آواز آن قدر دل نشین بود و
حقیقی ، که درخت
طاقت نیاورد و شکوفه زد ! “ هوانس گریگوریان "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر